top of page

Kai Kuper lives and works in Eijsden, Nederland.

Graduated

Academy of Fine Arts, Maastricht.

Hogeschool Holland, Amsterdam.

Na haar afstuderen aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht besluit
Kuper om uitsluitend te tekenen.

De directe lijn tussen hoofd en hand, tussen binnen- en buitenwereld, de start op het witte vel en het ontstaan van nieuwe grenzeloze ruimtes, is voor haar een magische drijfveer.

Kuper maakt gedetailleerde tekeningen; groot en klein.
Sommige tekeningen bestaan uit meerdere (geschakelde) losse vellen.
Deze beelden groeien in letterlijke zin en veranderen al naar gelang een vel wordt toegevoegd of verwijderd.

Tijdens een wandeling in 2016 fotografeert Kuper spinnenwebben met regendruppels. Deze kracht van de natuur en de pracht van de eenvoud vormen voor haar een inspiratiebron om cirkels en bollen in haar werk te gaan gebruiken.

Ze ziet in deze geometrische basisvorm nieuwe mogelijkheden en bouwt imaginaire ruimtes die vanuit wisselende perspectieven kunnen worden betreden.

Associaties dringen zich op van organische, natuurlijke processen en fenomenen zoals onder andere samenklontering, vergroeiing, condensatie, regendruppels, verschuivende constellaties van sterren aan een nachtelijke hemel.
Een zichtbare maar ook een onzichtbare, atomaire wereld.

Vanaf 2019 speelt de textiele component een grotere rol binnen haar werk.
In het uiteindelijke beeld maar ook in de werkwijze hoe een tekening tot stand komt.
Kuper tekent met behulp van coupeuse linialen.
Op deze wijze bouwt ze als een spin de draden van haar constructie.
Ondersteunt door een onderliggend raster van vierkanten die in haar tekeningen vanaf 2020 steeds meer de vorm aannemen van een dessin.

Kuper ziet in de beperking van haar vormentaal met enkel de basisvormen cirkel, vierkant en driehoek een spel van eindeloze mogelijkheden en variatie.
De ene tekening vormt de basis voor een volgende.
Door hun onderlinge binding ontstaat een hecht weefsel.
En als een hedendaagse Arachne daagt Kuper Pallas Athena uit.


 

 

ER IS SLECHTS DE TEKENING

 

 

Langzaam en soms tergend

Ontleedt de tekening

Het verhaal

Dat er al is, al was, er altijd zal zijn

Lijn over lijn

Kleur over kleur

Het verhaal dat we onze kinderen vertellen als ze klein zijn

Maar zelf vergeten

In onze alledaagse jacht

Achterstevoren ondersteboven

Wezens

Caro Sicking, 2014

Kai Kuper ontkleedt het levende wezen tot het naakter is dan de huid.

Bij een oppervlakkige blik lijkt het kwetsbaar en de dood is nabij.

Maar wie verder kijkt ziet de kracht van leven.

De kleur van leven.

De eendagsvlieg viert de eeuwigheid met een overmoed in lijn, kleur en

overdaad.

De eendagsvlieg is eeuwig, meer dan een dag is niet te vieren.

Werkelijk, het is de schoonheid van de dood.

De eindigheid die zin geeft aan het moment.

Kuper viert het leven door de dood kleur te geven.

Zet kracht onder de huid in kwetsbare lijnen op vergankelijk dunne vellen.

"Kom maar op, ik heb kleur, jij bent grijs", lijkt ze te zeggen.

En we weten allemaal dat grijs een mengeling van zwart en wit is,

beiden uitgesloten van de kleurenwereld.

De apen, de vlinders, bloemen en slangen, zijn ze werkelijk?

Zo ragfijn neergezet en zoo ongelooflijk echt/onecht.

Wat zien we?

Het is geen wereld die Kai Kuper tekent.

Er is slechts de tekening.

De tekening is de wereld.

Potlood op papier of hout is de materialisatie van het detail dat niet bestaat.

Tenzij ......... in het hoofd van de kunstenaar die feitelijk niet meer

en niet minder neerzet dan haar eigen geest.

En daarmee de haastige mens dwingt om de kleur in zichzelf te zoeken.

Waar was ik ook al weer?

 

 

Caro Sicking, 2014

bottom of page